Üniversitemiz İşletme Fakültesi mezunu olup yüksek lisansını Makine Mühendisliği bölümünde tamamlayan Prof. Dr. Ömer Saatçioğlu, yaklaşık 11 yıl Endüstri Mühendisliği Bölümü’nün başkanlığını yapmış, bu sırada Endüstri Mühendisliği ve Yöneylem Araştırmasının ülkemizde tanıtılmasında çok büyük katkıları olmuştur. 1987-1992 arasında ODTÜ Rektörlüğü görevini de sürdüren Ömer hocamızı, 24 Nisan 2022'de kaybettik. Kendisini saygıyla anıyoruz.

Ömer Saatçioğlu ilk bakışta klasik bir üniversite öğretim üyesiydi. Çalışkan, araştırıcı, iyi ama kurallara bağlı bir insan. Yönetmelikler ne diyorsa onu yapmaya eğilimli bir öğretim üyesi ve bölüm başkanı.

Bize Production Planning dersine giriyordu diye hatırlıyorum. Dersi sınıf tarafından anlaşıldığından emin olana kadar büyük bir özenle anlatırdı. O gün çok farkında değildim ama EM Bölümünün gelişiminde büyük bir katkısı olduğunu bugün idrak ediyorum.

Sonrasında ODTÜ’nün ilk ODTÜ’lü rektörü oldu. O dönemde okulun gelişimi için gerçekleştirdikleri elbette çok önemli. Teknokent, Vakıf Okulları, Uludağ tesisleri vb. bugün bile etkisi devam eden bu adımları unutmak mümkün değil.

Ne var ki o sessiz ve çelebi kişiliğin başardığı sadece bunlar olmadı. ODTÜ’yü ODTÜ yapan gelenekselleşmiş birçok değerini yaşattı ve kendisinden sonrakilere devretti. Bugün O’nu büyük bir çoğunluk öğrencileriyle iyi ilişkileri olan bir öğretim üyesi ve ODTÜ’de kurumsal geleneklere uygun davranan bir Rektör olarak hatırlıyor.

Tanıdığım Ömer Saatçioğlu’nun hatırladığım en önemli özelliği yeniliklere ve gelişmeye açık olmasıydı. 1972 yılında girdiğim EM Bölümünün gelişimi kadar bizzat kendisi bunun güzel bir örneğidir.

Bizim dönem ODTÜ öğretim üyeleri ve öğrenci ilişkileri bugün öğrenci veya öğretim üyesi olanlar için şaşırtıcı olabilecek vakalarla doludur. Hiç ummadığımız insanların, üniversitelerin özerkliği ve akademik bağımsızlığı için, bugün Boğaziçi’nde gördüğümüz örnekleri sergilediğine şahit olmak şaşırtıcı değildir.

1976 yılındaki boykottan sonra, sınavlara giren ve mezun olan az sayıdaki öğrenciden okulda kalanlara karşı tavır alınmıştı. Öğrencilerin büyük çoğunluğunun aldığı karar uyarınca boykot kırıp asistan olanların görev aldığı derslere ve sınavlara girilmiyordu.

Hangi ders hatırlamıyorum ama bu asistanlardan birisi sınav gözcüsü oldu. Görev bana düştü ve Ömer Hoca’ya gittim. Biraz da nezaketsiz biçimde Ömer Hoca’nın odasına girip kararımızı bildirdim: Sınava girmiyoruz.

Ertesi gün MM binasının asansöründe Ömer Hoca ile karşılaştım. Cebinden çıkardığı ilaçları göstererek “Bunları senin yüzünden alıyorum” dedi.

Bir süre sonra sonra Hasan Tan rektör oldu. Ömer Saatçioğlu görevini bırakanlar arasındaydı. İlk forumu camdan izleyişi bugün gibi aklımda.

Dokuz aylık boykot bittikten sonra ilk hedeflerimizden birisi MM binasını geri almaktı. Bunu başardığımız gün binmek üzere yürüdüğüm asansörün kapısı açıldı ve Ömer Hoca ile karşılaştım. Sarıldık ve “Nerede kaldınız?” diye sordu.

Gençlikten olsa gerek aklıma o ilaç dolu avuçları geldi ve "İlaçları bıraktınız mı Hocam?” dedim. Gülerek, “Hepimiz öğreniyoruz Asena” dedi.

Bugün halen ODTÜ diye bir kurumdan söz edebiliyorsak bunu öğrenen ve öğrendiğini paylaşabilen insanların ortaya çıkardığını da unutmamak lazım sanırım. Sadece kavganın ön saflarında yer alan insanlara değil, ilkeleri ve gelenekleri günlük yaşamda korumaya çalışan insanlara da çok şey borçluyuz ve Ömer Hocam onlardan birisi oldu.

Ne mutlu ki bize öğrenen insanlardan öğrendik.